باز هم روز معلم رسید.سالگرد شهادت مطهری.بنده ی خدا شهید شد یک ملتی دارن از کنارش استفاده ها می کنن. تو این ایام به تنها چیزی که بها داده نمیشه شهادت ایشونه فکر کنم کم کم داره ماجرای شهادتش و اینجور حرفها از یادها فراموش میشه.آنچه که توی ذهن های نسل جدید می مونه برگزاری مسابقات حکمت مطهره که تا یاد دارم مدرسه و دانشگاه از اینجور مسابقات برگزار میشه تا دلت بخواد.اگر شهید مطهری رو مملکت ما می پرسته اگه مطهری حرف های خوب زده پس چرا برخی کتابهای ایشون سانسور شده؟ چون به مزاج برخی ها خوش نیومده؟
اصلا بگیم روز بزرگداشت مقام معلم.آخه چی رو باید بزرگ بدونیم؟کجای مملکت ما به این قشر فرهیخته اهمیت داده که حالا شاگردهاو غیره بخوان بزرگ بدونن؟آموزش وپرورش ما آموزش بی فرهنگیه.وقتی دولت و حکومت نمی خوان هیچ فکری به حال وضعیت اموزشی ما داشته باشه در حالیکه در همه جای دنیا مهم ترین رکن هر مملکتی رو تشکیل میده ما چه انتظاری می تونیم داشته باشیم؟معلم های ما کم در آمد ترین اقشار جامعه ما رو تشکیل می دهند که هرجا بودجه کم میارن از درآمد این قشر کم می ذارن.معلمی که درامدش در حد پر کردن شکم خودش و خونوادش نیست چه جوری میخواد بی دغدغه به فکر رشد وارتقای نسل آینده ما باشه.معلمی که از سر بیچارگی مسافرکشی می کنه یا خلاصه چند شغله است چه جوری میتونه چندتا کتاب مطالعه کرده باشه و بشه قشر فرهیخته؟؟
وقتی به دستور مقامات تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی بالا میره و بدون هیچ پشتوانه ای فقط ظرفیت ها زیاد میشه و نه اساتید استادهای دانشگاه که مجبورن تعداد پایان نامه ی بیشتری بردارن کجا می تونن یکمی فکر کنن و مقاله (نه حتی تالیف کتاب) داشته باشند؟
باز هم روز معلم به همه عزیزان مبارک.